Georges Seurat - Modeloj (Pozuloj) - belarta presaĵo

La artaĵo kun la titolo "Modeloj (Pozezoj)" kiel via artkopio

Ĉi tiu ĉefverko vokis Modeloj (Pozezoj) estis pentrita de la franca artisto Georges seurat. La versio de la artaĵo mezuras la grandecon: Entute: 78 3/4 x 98 3/8 in (200 x 249,9 cm). Oleo sur kanvaso estis utiligita fare de la eŭropa artisto kiel la rimedo de la artaĵo. Krome, ĉi tiu artaĵo estas parto de la kolekto de Fondaĵo Barnes. ĉi publika havaĵo ĉefverko estas provizita kun ĝentileco de Ĝentileco de la Barnes Foundation, Merion kaj Filadelfio, Pensilvanio.Kreditlinio de la artaĵo: . Aldone al tio, la vicigo estas en pejzaĝo Formato kaj havas bildformaton de 1.2 : 1, kio signifas tion la longo estas 20% pli longa ol la larĝo. Georges Seurat estis farbisto, tirkesto de Francio, kies artstilo estis ĉefe Punktismo. La pentristo vivis por 32 jaroj - naskiĝis en la jaro 1859 en Parizo, Ile-de-France, Francio kaj mortis en 1891.

Viaj produktaj materialaj elektoj

La produkta falmenuo donas al vi la ŝancon elekti vian individuan materialon kaj grandecon. La sekvaj opcioj disponeblas por individuigo:

• Tolopresaĵo: La kanvaso estas presita kanvaso muntita sur ligna brankardo. Presita kanvaso de via plej ŝatata artaĵo permesos al vi transformi vian propran en grandgrandan kolektopecon. Kanvasaj presaĵoj estas relative malaltaj en pezo, kio signifas, ke estas facile pendigi vian Kanvasan presaĵon sen uzi ajnajn murmontojn. Kanvasaj presaĵoj taŭgas por ajna speco de muro.
• Presita akrila vitro: Presaĵo sur akrila vitro, ofte etikedita kiel pleksiglasa presaĵo, transformos la originan artaĵon en mirindan dekoracion. Krome, la akrila vitra arta presaĵo formas realigeblan alternativan opcion al tolo kaj aluminidum dibond belartaj kopioj. La artaĵo estos farita kun la helpo de moderna UV-rekta presa teknologio. Ĉi tio havas la efikon de profundaj, viglaj koloroj. La granda avantaĝo de pleksiglasa belarta presaĵo estas, ke kontrastoj same kiel artaj detaloj estos pli elmontritaj helpe de la preciza tona gradado en la presaĵo.
• Aluminia dibond-presaĵo: Presaĵo de Aluminia Dibond estas presaĵo kun impona profunda efiko. La blankaj kaj helaj komponantoj de la artaĵo brilas per silkeca brilo sed sen la brilo.
• Afiŝa presaĵo (tola materialo): Nia afiŝo-presaĵo estas UV-presita folio de plata tolo kun iomete malglata strukturo sur la surfaco, kiu memorigas la realan artaĵon. Bonvolu memori, ke depende de la grandeco de la kanvasa afiŝo-presaĵo ni aldonas blankan marĝenon de ĉirkaŭ 2-6cm ĉirkaŭ la presaĵo, kiu faciligas la kadradon per propra kadro.

Grava jura noto: Ni faras ĉion por priskribi la produktojn kun tiom da detaloj kiel ni povas kaj por elmontri ilin vide en nia butiko. Tamen, la pigmentoj de la presaj materialoj kaj la premsigno povas iomete varii de la prezento sur la ekrano de la aparato. Depende de viaj agordoj de via ekrano kaj la kvalito de la surfaco, koloroj bedaŭrinde ne povas esti presitaj cent procentoj realisme. Konsiderante, ke la artaj presaĵoj estas presitaj kaj prilaboritaj permane, ankaŭ povas esti etaj diferencoj en la ĝusta pozicio kaj la grandeco de la motivo.

produkto informoj

Strukturita informo pri la artaĵo

Artista resuma tablo

© Kopirajto de, Artprinta.com

Ĝeneralaj informoj de la muzeo (© Kopirajto - de Barnes Foundation - Fondaĵo Barnes)

Kiam Georges Seurat debutis Modelojn ĉe la Salon des Independants en 1888, li faris aŭdacan ripon al siaj kritikistoj, asertante ke puntilismo, lia aŭdaca nov-impresionisma pentraĵtekniko, povus esti aplikita al unu el la plej noblaj kaj plej honoritaj temoj en la historio de arto: la nudo. Du jarojn pli frue, ĉe la oka kaj lasta impresionisma ekspozicio, li prezentis Dimanĉon en La Grande Jatte—1884, 1884–86, scenon de etburĝa libertempo kiu funkciis kiel monumenta deklaro de liaj estetikaj principoj. Informite per sciencaj teorioj de lumo, koloro kaj optiko, Seurat metode apudmetis individuajn tuŝojn de pura koloro sur sia kanvaso. Laŭ la artisto, ĉi tiuj nuancoj miksiĝis kun pli granda vigleco en la okulo de la rigardanto. Tamen, kelkaj komentistoj sugestis ke tiu malsimpla krado de penikstrekoj estis plej konvenigita al la reprezentado de la pejzaĝo kaj atmosferaj efikoj. La elstara citaĵo de Seurat de La Grande Jatte en tiu kanvaso eksplicite sciigis la ligon inter la debato de 1886 kaj lia plej malfrua "batalkanvaso" ( toile de lutte ), ĉar li rilatis al siaj plej provokemaj manifestverkoj. Akceptante la defion, Seurat samtempe ampleksis kaj subfosis arthistorian tradicion kun Modeloj. Kvankam skalita al la dimensioj de la grandaj maŝinoj de historia pentrado - mitologiaj, historiaj kaj religiaj temoj kiuj okupis la pinton de la hierarkio de la ĝenroj - tiu ĉi verko ofertas komunan lokon de la ĉiujara salono: ĝenrosceno de modeloj senvestigantaj, pozantaj, kaj vesti sin en angulo de la studio de la artisto. Dum la rakonto de Modeloj restas pasema, tiuj virinoj eble "aŭdicias" en la espero de certigado de modeladlaboro, rapida sinsekvo de komercaj interŝanĝoj en konflikto kun la altiĝantaj rakontoj de historia pentrado. Sed la malmodesteco de tiu parado de modeloj permesis al Seurat montri sian propran virtuozecon kun tri vidoj de la nudo - de la fronto, flanko, kaj dorso - kaj la taŭgeco de lia tekniko al la temo. Seurat samtempe kaj sprite poziciigis siajn modelojn kontraŭ La Grande Jatte maldekstre sur la studiomuro, permesante komparon de nuda kaj vestita, interno kaj ekstero, kaj montrante la procezon kaj artifikon de bildfarado. Dum renversante la hierarkion de la ĝenroj, Seurat inkludis abundon da referencoj al klasikaj, Renesanco, kaj 19-ajarcentaj akademiaj kaj avangardaj fontoj kiuj estintuntaj facile rekonitaj fare de kritikistoj kaj sofistikaj spektantoj. La tri virinoj kolektive alvokas la Tri Graciojn de antikvo - same kiel la bildigon de Rafaelo de la subjekto - sed ilia fizika apartigo unu de la alia, siaj modernaj korpoj, kaj ilia trankvila introspekto defiis tradiciajn reprezentadojn kiuj prezentas tri voluptajn figurojn ligitajn en gracia danco. Tia ironia prunto elvokis la ekzemplon de Tagmanĝo sur la herbo de Édouard Manet (Le Dejeuner sur l'herbe), 1863 (Musée d'Orsay, Parizo). Dum la figuro dekstre memoras la antikvan Spinarion, la modelo kun ŝia dorso al la spektanto invitas komparon al Bathing Woman, 1806, de Jean-Auguste-Dominique Ingres, aldono (1879) al la Musee du Louvre.